Al zo’n 35 jaar is Visclub ’t Pontje van eind juni tot half september actief aan het Noordhollandsch Kanaal. Iedere dinsdagmiddag nemen aan weerszijden van het pontje Akersloot zo’n vijftien tot twintig deelnemers van deze vereniging het in wedstrijdverband tegen elkaar op. Deze krachtmeting staat echter vooral in het teken van een gezellig samenzijn van een hecht clubje Akersloters (plus een Limmer en een Oudkarspeler).
Hoewel het nog geen 14.00 uur is en de wedstrijd officieel nog niet van start is gegaan, zitten enkele leden van Visclub ‘t Pontje (onderdeel van Sportvisserij Castricum) al te vissen. “Maar ik tel ze nog niet hoor”, zegt Marcel Acquoij ter geruststelling als hij een baarsje uit het Noordhollandsch Kanaal plukt terwijl op de achtergrond het pontje Akersloot de oversteek maakt. “Pas zodra de denkbeeldige toeter klinkt houd ik de score bij”, klinkt het goudeerlijk.
Als ‘dispensatiespeler’ (hij is in tegenstelling tot de andere deelnemers nog geen zestigplusser) moet Marcel een beetje op zijn tellen passen. “Je komt er echt niet zomaar tussen. Gelukkig was de ballotagecommissie me goedgezind”, zegt hij met een knipoog. Van eind juni tot half september zit hij dus iedere dinsdagmiddag van 14.00 tot 16.00 uur – zijn ATV-dag heeft ie speciaal op deze dag gezet – op zijn vaste plek om de krachten te meten met de andere leden van ’t Pontje.
De laatste nieuwtjes uit het dorp
Ondertussen passeert Han Duin met een grijper en vuilniszak in de hand, met op de achtergrond het verlaten pand van het voormalige café ’t Pontje. “Daar is het zo’n 35 jaar geleden begonnen, toen werd er vanaf de steiger gevist”, zegt de huidige drijvende kracht achter de visclub terwijl hij de waterkant op en rondom het wedstrijdparcours schoonmaakt.
Sinds 2017 is Han Duin de drijvende kracht achter de wedstrijden van ’t Pontje – en vanaf dat jaar worden alle gegevens minutieus bijgehouden.
Inmiddels heeft de naburige cafetaria met dezelfde naam de functie van thuishonk na de wedstrijd overgenomen. Daar worden op het terras vangstgegevens uitgewisseld en de laatste nieuwtjes uit het dorp besproken. “Als je wilt weten wat er in Akersloot speelt, moet je na de wedstrijd aanschuiven. Dan ben je binnen een mum van tijd weer helemaal op de hoogte.” Om klokslag 14:00 uur klinkt er geen beginsignaal, maar zitten verspreid aan weerskanten van het pontje achttien deelnemers klaar op hun vaste stekje langs het kanaal en gaan de dobbers en traditionele baarsdrijvertjes te water.
Baarsvissers
Dat gebeurt zonder uitzondering onder de kant, op hooguit twintig tot dertig centimeter afstand van de beschoeiing. Dat de Akersloter van oorsprong een baarsvisser is, blijkt ook anno 2024 nog altijd overduidelijk. “Vergis je niet: ook met zo’n kort stokje en 10/00 nylon kun je een brasem van zestig centimeter vangen. Je materiaal moet in orde zijn en je moet je best doen, maar het is zeker mogelijk”, zegt Dick Pekel.
Hij heeft zijn 0,75 grams dobbertje zo uitgepeild dat het haakje maat 20 met daarop een kleine made – ‘die blijft beter zitten dan een wurm’ – op de bodem ligt. Vrijwel continu houdt-ie het aas in beweging door de dobber telkens iets te liften. “Je moet de vis triggeren om toe te slaan.” Dat lukt aardig, want de teller die aan zijn hengelsteun is bevestigd loopt rap op. Op een enkele baars na zijn het vooral zwartbekgrondeltjes die hij weet te foppen. “Die hebben we als baarsvissers pur sang in het begin vervloekt, maar zijn nu toch een leuke vangst.”
Meten is weten
Zwartbekgrondels vormen de laatste jaren zelfs de hoofdmoot van de vangsten. Dat kan organisator Duin zo uit de statistieken halen die hij vanaf 2017 bijhoudt. Na iedere wedstrijd wordt nauwkeurig genoteerd hoeveel vis iedereen heeft gevangen, hoeveel maatse baarzen (22 cm of groter) daarbij zaten en of er wellicht nog opvallende bijvangsten waren. “Dat vind ik leuk om te doen, ook voor in ons jaarverslag. En bovendien geldt: meten is weten”, zegt de oud-bankmedewerker die ook jarenlang als wedstrijdleider actief was voor Sportvisserij MidWest Nederland.
Dat hij voor de input afhankelijk is van de deelnemers – de vis wordt na de vangst direct teruggezet, iedereen houdt zijn eigen score bij – baart Duin helemaal geen zorgen. “Ik kan iedereen hier blind vertrouwen. En mocht iemand toch kampioen willen worden door vals te spelen, dan is dat zijn probleem. Het competitie-element is bij ons duidelijk ondergeschikt aan het sociale gebeuren.”
Slangenbezweerder
Toch doet dit niets af aan het fanatisme van de deelnemers. “Dit is al de derde keer op rij dat ik mis sla, hij houdt me gewoon straal voor de gek”, zegt Leo Ridder ietwat vertwijfeld. Na het controleren van zijn aas gaan de witte drijvertjes opnieuw te water. “Het is een kwestie van niet te zwaar vissen, want anders zakt het aas te snel omlaag. Iedere keer dat ik het wurmpje van de bodem lift moet dit daarna weer verleidelijk zakken”, klinkt het uit de mond van de Akersloter – die aan het kanaal werd geboren – terwijl hij de korte baarspeuterstok als een soort slangenbezweerder ritmisch op en neer beweegt.
Leo Ridder met een baarsje.
Middels het snoer van drijvertjes op de lijn kan hij nauwgezet in de gaten houden wat er onder water met het aas gebeurt. “Zie je dat? Het zijn allemaal ‘zwemmers’. Ze pakken het even vast, rommelen er wat mee, maar bijten niet door. Er zit zat vis, maar het is de kunst om ze te vangen”, zegt Ridder, die ook altijd meedoet aan het NK baarsvissen.
Koek, kaas en BBQ-saus
Als om 16.00 uur de wedstrijd is afgelopen – ‘Ik moet stoppen, anders raak ik de tel kwijt’ klinkt het bijdehand – worden de (douche)krukjes, kampeerstoelen, kanissen en andere materialen opgeruimd en spoedt iedereen zich naar de cafetaria. Onder het genot van een kroketje, ijsje, frisje of biertje worden de vangsten besproken. Dan neemt Duin het woord en de pen ter hand. “Gerrit, hoeveel had jij er vandaag?” “Drieënveertig.” “En hoeveel baars?” “Negen stuks.”
Zo gaat hij alle deelnemers af en komt-ie uit op in totaal 567 vissen, waarvan 73 baarzen plus een brasem van 55 centimeter als uitschieter. Vervolgens pakt ‘inkoopmanager’ Ben Leijen twee grote boodschappentassen en wordt de prijzenpot van deze wedstrijd (mogelijk gemaakt door de contributie van € 20,-) op tafel uitgestald. Uit de collectie met onder meer koek, snoep, kaas, leverworst, druiven, tomatensoep, barbecuesaus en een fles wijn mag de nummer één als eerste een prijs kiezen, waarna in willekeurige volgorde iedereen aan de beurt is om iets te pakken.
Lekker ouwenelen
Nadat de prijzenceremonie is afgelopen start het tweede – maar zeker niet minder belangrijke – deel van de samenkomst van Visclub ‘t Pontje. Terwijl Duin nog druk bezig is om de scores administratief te verwerken, zit de rest van het gezelschap al gezellig met elkaar te keuvelen onder het genot van een versnapering.
De gesprekken gaan vanzelfsprekend over de vangsten tijdens de recente wedstrijd, maar ook de stand van zaken thuis, die in het dorp en niet te vergeten het aanstaande jaarlijkse visuitje naar de IJssel en het Zwarte Water (met een overnachting in een Bed & Breakfast te Zalk) komen ter sprake. “Eerst gezellig samen een paar uurtjes vissen en daarna lekker ouwenelen; meer hoeft dat niet te zijn”, zegt Duin tevreden terwijl hij opkijkt van zijn paperassen.